Zauważyłaś, że Twoje dziecko przeklina? Używa słów, które są wulgarne albo po prostu brzydkie? Jak oduczyć dziecko mówienia w brzydki sposób? Przede wszystkim zastanów się, skąd to się u niego wzięło. Czy to przypadkiem nie od Ciebie, męża, czy innych domowników nauczyło się brzydkiego mówienia? Jeśli nie, to być może nawyk używania brzydkich słów wziął się od kolegów, z telewizji, albo korzystania z Internetu. Jeśli to jest spowodowane telewizją i Internetem, spróbuj w miarę możliwości ograniczyć dziecku dostęp do niewłaściwych kanałów, filmów i stron www. Musisz zwracać dziecku uwagę za każdym razem, kiedy brzydko się wyraża.
W przypadku małego dziecka, te uwagi powinny sprawdzić się same w sobie. Wytłumacz dziecku, że takich słów nie powinno używać, ponieważ jeśli wypowiada je w stosunku do innych osób, to w ten sposób je obraża. Jeśli z kolei na przykład denerwując się używa brzydkich słów, wytłumacz dziecku że przeklinanie nie jest sposobem na pozbywanie się negatywnych emocji, że można zastąpić to innymi słowami.
Dziecko starsze może wyrażać się brzydko, czym przejawia swój bunt: wobec rodziców, otoczenia, szkoły. Wówczas przyda się rzeczowa rozmowa, w której wyjaśnisz, że nie chodzi wcale o to, że chcesz mu czegoś zabronić. Wyrażanie się w taki sposób jest po prostu nieładne, nieestetyczne i po prostu niefajne.
Lepiej jest, kiedy ktoś postrzega nas i zapamiętuje jako osoby kulturalne, niż osoby, które podchodzą do wszystkich spraw w sposób lekceważący. Ma to duży wpływ na to, w jaki sposób inni ludzie nas odbierają, a przecież zależy nam na opinii i przychylności innych ludzi.
Jak opanować złość u dziecka
Zauważasz, że Twoje dziecko często nie radzi sobie z opanowaniem złości? Kiedy coś mu nie wychodzi, rzuca swoje zajęcie w kąt i zabiera się za coś innego, albo siada w kącie i zaczyna płakać?
A może na wszelkie uwagi od innych osób reaguje agresją, negatywnymi emocjami? Złość u dziecka da się opanować. Przede wszystkim weź pod uwagę to, czy dziecko przypadkiem nie nauczyło się takich reakcji na negatywne emocje od innych domowników. Jeśli dziecko obserwuje, że na niepowodzenia reagujemy krzykiem, reagujemy złością, również będzie w taki sposób reagować na spotykające go przykrości czy rozczarowania. Zwracaj uwagę dziecku w momencie, kiedy zachowuje się niewłaściwie, ale nie reaguj złością na złość.
To tak, jak reakcja agresją na agresję: do niczego dobrego nie doprowadzi z pewnością. Musisz tłumaczyć dziecku, że negatywne emocje są rzeczą normalną, jednak musimy sobie próbować z nimi radzić na spokojnie. Możesz używać do tego bardzo prostych przykładów: kiedy budujemy coś z klocków, i na przykład rozpadnie nam się ostatnie piętro, to wtedy nie rozburzamy wszystkiego, a zaczynamy budowę od tego piętra które się zachowało. Kiedy jesteśmy zdenerwowani, to nie robimy tak, żeby zdenerwować się do końca: robimy wręcz przeciwnie.
Możesz spróbować porozmawiać z dzieckiem na wiele sposobów, aby wytłumaczyć mu dlaczego na jego złość reagujesz i zwracasz mu na to uwagę. Jednak to te reakcje, spokojne reakcje z Twojej strony, to klucz do sukcesu, aby wspólnymi siłami opanować złość u dziecka i samej się przy tym nie zezłościć. Pamiętaj, że dzieci to bardzo dobrzy obserwatorzy. Dawaj dziecku dobry przykład, który będzie mogło powtarzać.
Comments